κήτειος

-α, -ο (Α κήτειος, -εία, -ον)

[κήτος]

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε κήτος ή που προέρχεται από κήτος («κήτεαι γένυες», Νόνν.)

νεοελλ.

φρ. «κήτειον σπέρμα» — κητόσπερμα*

αρχ.

1. πολύ μεγάλος, πελώριος, τερατώδης

2. το θηλ. ως ουσ. ἡ κητεία

α) το ψάρεμα μεγάλων ψαριών, ιδίως τόν(ν)ων

β) το μέρος όπου αλιεύονται μεγάλα ψάρια («εἰσὶ δὲ κητεῑαι παρ' αὐτοῑς ἄρισται», Στράβ.)

3. (το αρσ. πληθ. ως κύριο όν.) oἱ Κήτειοι

άγνωστος λαός τής Μυσίας, Ομ. Ιλ.

4. (κατά τον Φώτ.) «κήτειον, λάχανον ἀνθερίκῳ ὅμοιον».